Superweekend

maart 16, 2009 · Ingedeeld onder reisdagboek

Dag iedereen!

Hier ben ik terug met wat nieuws uit Mokolo. Ik had in een vorig berichtje verteld dat we vrijdag met de meisjes van CM2 soep zouden maken. Wel, ik moet zeggen het was ongelooflijk de max! We deelden de klassen op in 6 groepen en iedere groep bracht zijn eigen gerief mee. We legden uit hoe de twee uur tijd die ze kregen nuttig konden worden ingevuld en iedereen ging aan de slag. De dames maakten vlug een vuurtje in open lucht en plaatsten hun marmitte boven het vuur. De anderen kuisten de groenten, sneden ze fijn en pletten ze in een kom. Alles in de marmitte boven het vuur en na een uurtje was alles klaar. Nina en ik proefden en merkten op: teveel zout (Hoewel ze zelf in hun eigen kommetje nog wat extra zout deden. Ze werken hier dan ook met een heel andere maat: wij een lepeltje zout, zij een handje zout) en teveel olie. Nu ja, we hebben ze allemaal veel punten gegeven omwille van de goede samenwerking en de vele leute die we samen hebben gemaakt. Ook was er nog een extra opdrachtje aan verbonden: het engelse recept naar het frans vertelen. Dit was niet zo eenvoudig maar met wat hulp was dat klusje ook zo geklaard.
Nadien keerden we vlug naar huis want die middag zouden we naar Nguetchuwé vertrekken bij zuster Lea. Op de baan naar de markt stopten we nog even in het cybercafé om nog wat mailtjes te versturen en we kwamen zuster Lea daar al tegen. Dit spaarde ons een ritje uit met de moto en dus sprongen we bij haar in de auto richting Annelies en Nele. Zij stonden al gepakt en gezakt klaar om te vertrekken. Het zou ongeveer een uurtje rijden worden over een hobbelige baan. Ongeveer op de helft hielden we even halt om een winkeltje met artisanale producten te bekijken. We kochten allemaal wat souvenirs en dronken nog eentje op het terras met een prachtig uitzicht over de omgeving. Nadien ging het onmiddellijk richting Nguetchuwé. Aan de rand van het dorp zagen we plots een hele groep Bavianen. Lea vertelde ons dat we echt geluk hadden want meestal krijg je ze niet te zien. Nele nam wat foto’s en toen gingen we verder naar het verblijf van zuster Lea. We maakten er kennis met soeur Justine, ook nog een Zuid – Amerikaanse zuster wiens naam ik even ben vergeten en père Felice. Het werd een gezellige avond met veel boeiende verhalen en lekker eten. De volgende ochtend gaf Lea ons een rondleiding doorheen haar dorp. We bezochten de kahtolieke school en brachten een bezoekje aan een goede vriend van haar die een maand geleden de trotse papa was geworden van een tweeling: Esau en Jakob (zoals in de Bijbel). Nadien keerden we terug naar huis want het was onze beurt om voor het middagmaal te zorgen. Het werd een heerlijke groentenschotel met nadien rijst, boontjes en een beetje vlees. In de namiddag bezochten we een klein dorpje tegen de Nigeriaanse grens. Lea wou graag een bezoekje brengen aan Martha, een vrouw die een jaar geleden haar man was verloren. Ook stopten we even bij de barrage een eindje verderop. Op de terugweg van de barrage naar dat kleine dorp, namen we een zwangere vrouw mee die een zware kruik vol water droeg. We gaven haar een lift en toen ging het voor ons terug richting Nguetchuwé. Nina, Annelies en ik kropen in de laadbak van zuster Lea haar jeep en reden zo door de Kameroenese savanne. Het was echt een magnifieke ervaring! We hebben ervan genoten. Eenmaal thuis hebben we opnieuw lekker gegeten en kropen we moe maar voldaan in ons nestje. Zondagochtend kregen we als ontbijt verse pannenkoeken die Lea de avond ervoor al had gebakken en nadien gingen we naar de mis. We werden er voogesteld aan de parochie. Het is ongelooflijk hoe de kerk hier nog leeft. Het gevoel dat je hier krijgt in een mis is zo veel fijner dan bij ons. Het samenhorigheidsgevoel dat hier overheerst, lijkt bij ons eerder verdwenen. Na de mis toonde Lea ons de publieke school van Nguetchuwé en om eerlijk te zijn: het was een ramp. De klaslokalen zijn ruïnes en de leerlingen hebben niet eens een bank om op te zitten. Hier is nog veel werk! Tegen de middag keerden we naar huis voor ons laatste middagmaal in Nguetchuwé want na het eten bracht Lea ons naar Koza. Een dorp 20 km van Nguetchuwé. Daar zochten we eerst een brommer maar die vroegen veel te veel geld en dus zijn we maar op een vrachtwagen geklommen. Annelies en Nele zaten in de kabine, Nina en ik achteraan op de zakken appelsienen en citroenen. Zo hobbelden we in twee uur naar Mokolo over bergen en dalen, over krakkemikkige wegen en heel veel putten. Toch was het weer een onvergetelijke ervaring!

Vandaag 16 maart zijn we week 7 begonnen. Deze ochtend werden we om 7u in de school van Mboua verwacht voor het eerste muzoproject. We hadden samen vier mogelijke opdrachten uitgedacht: dans, zang, schetsen en drama. Nina en ik namen dans en schetsen voor onze rekening. Annelies en Nele namen zang en drama. De leerlingen hebben zich duidelijk geamuseerd en wij ook! Morgen keren we terug voor een tweede muzodag in Mboua. Woensdag en volgende week maandag is onze school aan de beurt. Benieuwd of het bij ons ook zo’n succes zal zijn.

Voor de rest gaat alles hier goed. We beginnen langzaamaan af te tellen en onze terugreis te regelen. Over 3 weken zit ons Mokolees avontuur erop en trekken we met bus en trein naar het zuiden. Daar brengen we dan nog een bezoekje aan twee andere Broederlijk Delen medewerkers die ons het oerwoud en de cacaoplantages willen tonen. We zijn al benieuwd! Jullie merken het, veel tijd is er niet meer om hier nog vanalles te verwezenlijken. Toch zitten de laatste twee lesweken goed vol met activiteiten. Woensdag beginnen we met ons project rond gehandicapten. Met hen willen we ook de muzo uitproberen en nog vele andere spelletjes. De tijd zal hier voorbijvliegen!

Dit was zo’n beetje een verslagje van het weekend en enkele activiteiten. Hopelijk hebben jullie ervan genoten en zijn jullie terug op de hoogte van onze activiteiten hier in Kameroen.

Heel veel liefs en tot gauw!

Femke