Week 8 in Mokolo

maart 26, 2009 · Ingedeeld onder reisdagboek

Dag iedereen,

 

Het is weer al even geleden dat ik er was met wat nieuws maar we hebben hier dan ook niet stilgezeten. Vorige week donderdag was het de Assemblée Générale van de ouders. Tegen 8u werd iedereen verwacht maar naar gewoonte zijn we pas rond 8u30 echt van start gegaan. Er werd heel wat verteld aan de ouders en tegen 10u30 was het onze beurt om de vier projecten voor te stellen. De ouders luisterden aandachtig naar wat we vertelden. Na elk project werd de tekst vertaald naar het mafa omdat verschillende ouders geen frans begrijpen. Nadien kregen de ouders de kans om vragen te stellen. De vragen gingen vooral over hoe wij werken in België, of we hier zijn om vernieuwing te brengen, hoe we scholen kunnen bouwen,…We probeerden op alle vragen een goed antwoord te geven maar dat was niet altijd even eenvoudig. Na deze ouderbijeenkomst werden we uitgenodigd voor een hapje en een drankje: brochetten van de barbecue en een glaasje frisdrank. Dat heeft ons enorm gesmaakt! In de namiddag hebben Nina en ik de verschillende spelletjes uitgetypt die we de volgende dag zouden spelen met de gehandicapte kinderen van Mboua. Ook hebben we onze was gedaan wat steeds een uurtje werk vraagt.

Vrijdag was het dan zover: twee uurtjes spelen met een bende jongeren die zowel niet kunnen horen als spreken. Een tolk vertaalde de spelletjes en zo konden we snel aan de slag. Het was ongelooflijk fijn om de kinderen te zien genieten. Dit hadden ze duidelijk nog nooit eerder gedaan. Het werd voor ons een vermoeiende voormiddag maar eentje die ons heel veel voldoening gaf.

Nadien trokken we nog even naar het cybercenter. Ik had op voorhand nagedacht over wie er op skype zou kunnen zitten en ja hoor, ons Flore was online. Wel niet zo goed want de dokters hebben eindelijk ontdekt dat ze last heeft van een hernia. Hopelijk gaat het snel weer beter! (Je hoort het zussie, ook vanuit Kameroen denk ik veel aan jou!). Na deze gezellige babbel zochten we wat brood, kaas en een drankje en reserveerden we vier plaatsen op de bus naar Maroua. Natuurlijk moet je steeds wachten tot alle plaatsen zijn gereserveerd vooraleer de bus vertrekt. Dus hebben we nog een uurtje zitten wachten. Toen waren Annelies en Nele ook terug van de partij. Iedereen de bus op en rustig een uurtje naar buiten staren. Nele wou graag haar vlechten eruit en dus begonnen Annelies en Nina alles los te maken. Ik zat te ver en heb dan wat naar mijn muziekje geluisterd. Altijd een fijn moment! Eenmaal in Maroua aangekomen namen we de moto naar de procure waar we steeds overnachten als we in Maroua zijn. Voor de nacht van vrijdag op zaterdag hadden ze nog een kamer maar voor de volgende nacht niet meer. Raar, want Meneer Mahama had ons beloofd voor die nacht een kamer te reserveren. Geen probleem, we zouden even afwachten. We hebben zowat heel de middag gewerkt aan de haren van Nele maar nog waren de vlechten er niet allemaal uit. Tegen 19 u zijn we dan maar vertrokken naar ons favoriete restaurant voor een uitgebreide maaltijd: salade van tomaten met tonijn, een pizza naar keuze en crêpe suzette als dessert. De eerste twee gerechten gingen vlotjes binnen maar de crêpe suzette lag mij niet. Ook Annelies en Nele waren er niet dol op dus heeft Nina van elk van ons een pannenkoek opgegeten. Jaja, Nina is een goed eterke! Toen we buiten stonden te wachten op onze moto, kwamen we twee vrienden van Maurizio tegen (Maurizio is een Italiaan die ook voor broederlijk delen werkt in Maroua. Hij woont daar samen met zijn vrouw en twee kinderen). Ze nodigden ons uit om de volgende avond samen te gaan eten en nadien een dansje te placeren. Daar zeiden wij geen ‘neen’ tegen.

Zaterdagochtend hebben we met zijn allen eens uitgeslapen tot 7u en gingen we terug naar het restaurant voor een lekker ontbijtje: brood, confituur, omelet, fruitsap en koffie. Na het ontbijt trokken Nina en ik naar de markt om op zoek te gaan naar een Kameroenees voetbaltruitje. Wat was me dat weer een hele onderneming! Overal zagen we mensen rondlopen met het truitje dat wij zochten maar nergens verkochten ze het. Toch beweerde elke marktkramer dat hij juist wel dat truitje had in zijn winkel. Na een uurtje rond te wandelen en te kijken zagen we een t-shirt hangen dat ons wel aanstond. We vroegen de juiste maat maar natuurlijk hadden ze die niet in de winkel hangen. We kregen een bankje aangeboden en de vriendelijke man vertrok op zoek naar de juiste maat. We zaten er 10 minuten en toen keerde hij terug met ongeveer drie andere t-shirtjes. We legden hem uit dat we juist hetzelfde t-shirt wilden maar enkel in een andere maat. Geen probleem, we kregen terug een zitplaats aangeboden en hij vertrok naar de markt om voor ons de gewenste maat te zoeken. Een kwartiertje later kwam hij er nog niet door maar passeerde er wel een koelbox met koude drankjes. Nina en ik bestelden ons een cola en namen terug plaats op de bank. We zouden zeker nog even moeten wachten. Na een volgend kwartier kwam hij terug: voor Nina de juiste maat maar voor mij een veel te grote maat. Ik was het al een beetje beu en vroeg voor een laatste keer of hij echt geen maatje kleiner had. Uiteindelijk stelde de man voor het te grote t-shirt te laten verkleinen bij een couturier. Geen probleem, na een half uurtje zouden we terugkeren. We bezochten nogmaals de artisanale markt en keerden dan terug. Het t-shirt was verkleind maar het had meer gekost dan hij had gezegd. Daar ging ik niet mee akkoord en betaalde de prijs die was afgesproken. Nina en ik kochten nog wat brood, drank en fruit en keerden terug naar de procure voor het middagmaal. S’middags hebben we goed gewerkt voor school maar een slaapplaats voor die avond hadden we nog niet. We belden even naar Maurizio en die bood ons het huis van zijn buurvrouw aan. Tegen 18u werden we opgehaald en installeerden we ons in het huis van de buurvrouw. Nadien gingen we samen met de familie van Maurizio iets gaan eten en natuurlijk ook zijn twee makkers. Het werd kip met frietjes. Vervolgens sprongen we terug de brommer op richting barstraat om nog iets te gaan drinken. Het werd een boeiende avond met veel gelach en leute. Moe maar voldaan kropen we in ons bedje.

Zondagochtend werden we door Maurizio uitgenodigd om bij hem te gaan ontbijten. Man man man, zo’n ontbijt hadden we nog in geen twee maanden gezien: brood, confituur, smeerkaas, cake, vlees, fruitsap, thee, koffie, mango,…We hebben ons buikje goed rond gegeten. Tegen 10u werden we op het bureau van meneer Mahama verwacht voor een evaluatie van ons project hier in Mokolo. Hij stelde ons verschillende vragen en wij gaven ook enkele suggesties naar volgend jaar toe. Ook enkele zaken waar ze op de scholen aandacht aan moeten besteden. Op het einde vroegen we nog even wat raad voor het bestellen van de treintickets en Mahama stelde voor om ze zelf in orde te brengen. Ook zorgt hij ervoor dat we op 5 april worden opgepikt hier bij ons thuis om dan naar Maroua te vertrekken. S’avonds gaan we dan met hem nog een laatste keer gaan eten voor ons vertrek. Het belooft een grappige avond te worden!

Tegen de middag zijn we opnieuw iets gaan eten in Porte Mayo en dan was het tijd om terug langs te gaan bij Maurizio en onze bagaga op te pikken. We kregen nog een lekkere pompelmoes en dan zette Maurizio ons af bij Tsanaga Voyage. We stapten terug het busje op richting Mokolo. Er zat weer een fijn en gezellig weekend op!

Maandag werden we terug op onze school verwacht voor het laatste muzo project met de klas van Nina. Ook hier merkten we dat de leerlingen er plezier aan beleefden. We gaven ook nog enkele lessen en keerden dan vlug naar huis want in de namiddag hadden we terug activiteiten gepland met de kinderen van Mboua.

Dinsdagochtend was het dan alweer tijd voor een praktische les met de meisjes van CM1. We kozen ervoor soep te maken. Alles verliep vlot en deze keer gebruikten de leerlingen minder zout en olie, alhoewel het voor mij nog meer dan voldoende was. In de namiddag zijn Nina en ik naar de stad geweest om even uit te rusten op een terrasje. Maar niet voor lang want om 16 u werden we op de school van Mboua verwacht om de laatste keer een spel te spelen met de doofstomme kinderen. Het geeft me altijd een fantastisch gevoel wanneer ik deze kinderen zie genieten. Ook hebben we geprobeerd om de fysiek gehandicapte kinderen een leuke activiteit aan te bieden: UNO. Dit is echt het spel dat menig kinderhart hier weet te veroveren. Op het einde vroegen ze zelfs om het nogmaals te mogen spelen. We hebben hen beloofd morgen nog eens langs te komen na het voorleesmoment in de bib. Ik merkte aan hun blik dat ze er al ongelooflijk naar uitkeken.

Woensdag is er niet zoveel speciaals gebeurd aangezien het op school opruimdag was. De leerlingen kregen de taak om hun klaslokalen uit te dweilen en om het schoolterrein opnieuw af te bakenen met enorme stenen. De kinderen moeten hier soms echt hard werken!

In de namiddag gingen Nina en ik op zoek naar de ingrediënten om pannenkoeken te bakken voor het afscheidsfeestje van vrijdag. Nadien ging het opnieuw richting bibliotheek om een laatste keer boeken voor te lezen. De opkomst was weer subliem.

Vandaag donderdag, hebben we hard gewerkt aan de verslagen van onze vier projecten. Ook heb ik nogmaals 6 uur pannenkoeken gebakken op een houtskoolvuurtje. Ik moet zeggen dat ik even geen pannenkoeken meer kan zien. Maar bon, de leerkrachten zullen er hier heel tevreden mee zijn!

Vanavond hebben we nog een wasje gepland en morgen is het dan zover: het grote afscheidsfeest en ook het overlopen van onze evaluatieformulieren staat nog op het programma. In de namiddag nemen we dan de jeep naar Mora om dan zaterdag in de vroege ochtend naar park Waza te vertrekken. Hopelijk zien we veel wilde dieren! Nadien brengen we nogmaals een bezoekje aan zuster Lea in Nguetchewe en dan zit ons weekend er ver weer op. Volgende week is het onze laatste week hier in Mokolo. Ook dan staat er nog vanalles op het programma maar dat vertel ik jullie volgende week wel eens.

 

Ik kijk er al naar uit jullie reacties te lezen! Tot volgende week!

 

Groetjes,

Femke