Dag iedereen!
Vandaag zijn we 18 april en dat wil zeggen dat we welgeteld over één maand nu terug thuis zijn! Het zal een overweldigende ervaring geweest zijn maar ik kijk toch al stiekem een beetje uit naar het Belgische leven. Zeker omdat ik dan mijn eigen huis kan bewonderen waar iedereen zo hard heeft aan gewerkt tijdens mijn verblijf hier in Kameroen. Een dikke merci daarvoor!
De voorbije dagen hebben we hier niet stilgezeten. Maandag en dinsdag waren het muzodagen in Mboua en vandaag op onze school in Tada. Het was echt de max! De kinderen van mijn klas waren zo superenthousiast dat dit weer een dag van voldoening was. Deze namiddag zijn we terug naar de bibliotheek getrokken om boeken voor te lezen. De opkomst was weer enorm! Het doet me zo’n deugd om de kinderen te zien genieten terwijl wij een eenvoudig prentenboek voorlezen. Voor ons lijken boeken zo vanzelfsprekend maar hier is dat echt iets nieuws. Na het voorlezen in de bib van Mboua trokken we ook nog naar school waar we een boek voorlazen voor de kinderen met een fysieke handicap. Ook deze kinderen waren laaiend enthousiast. De zuster die verantwoordelijk is voor deze kinderen heeft ons enorm bedankt voor hetgeen we hier doen. Trouwens iedereen bedankt ons hier elke dag voor de inspaninngen die we leveren. Deze bedankingen zorgen ervoor dat wij elke dag weer opstaan met een goed gevoel en heel veel goesting hebben om er terug tegenaan te gaan.
Voor de rest gaat het leven hier zijn gewone gangetje. We staan vroeg op, doen ons ding en kruipen moe maar voldaan in ons nestje.
Morgen is het de grote dag: l’assemblée générale des parents. Wij moeten nogmaals onze projecten voorstellen aan alle ouders van de kinderen bij ons op school. Op die manier zijn zij (op het laatste nippertje) ook op de hoogte van wat we hier eigenlijk komen doen. Nu ja, beter laat dan nooit zeggen ze hé.
Zo, het was maar een kort berichtje vandaag maar dat is ook al wat hé.
Geniet van de “warme’ lentedagen in België en tot binnenkort!
Heel veel liefs,
Femke
Avonturen van Femke 
Nina said,
maart 18, 2009 @ 4:49 pm
Ahois de Femke,
Nu we al anderhalve maand samenleven, wordt het eens hoogtijd een berichtje te posten op jouw blog, daar kijk je steeds naar uit he.
Femke we hebben hier samen al een supertijd beleefd, de ene dag wat boeiender en leuker dan de andere maar kom we hebben het al goed gehad he.
Bij deze wil ik je langs deze weg eens (verrassing: dat wel voor een humormomentje zal zorgen) bedanken voor je goed zorgen voor mij, je grapjes, je laptop die ik mag gebruiken, de steun en toeverlaat. Oke bij deze lijkt het mss dat we hier wat afzien, dat is nu ook niet bepaald het geval. Maar ik denk wel dat we veel aan elkaar hebben. Is het niet?
Ik ga hier stoppen aangezien we bijna naar huis moeten 😉
Groetjes
je Kameroenmaatje Nina
Nathalie W said,
maart 19, 2009 @ 10:52 am
Hey Femke!
Een kort berichtje. Als ik jouw bericht hier zo las, wat een gewoon boek daar al niet kan doen. Wij staan daar inderdaad niet bij stil wat dat allemaal voor die kinderen daar teweeg brengt. Wij vinden de meeste dingen zo normaal… Nu ondervindt jij hoe de kinderend in Kameroen daarop reageren. IK kan me goed inbeelden dat het deugd doet als je de kinderen ziet genieten… Ik hoop dat je zo nog vele mooie momenten mag beleven daar!
Gaan jullie ook de paus bezoeken die nu in Kameroen is? of toch maar niet? 😉
Hou je, samen met Nina daar nog goed en tot binnenkort!
Vele groetjes,
Nathalie
xxx
Saartje said,
maart 19, 2009 @ 6:54 pm
Dag zusje!
Wat ben je toch alweer goed bezig geweest zeg! Ik krijg altijd een fantastisch gevoel als ik lees wat jullie allemaal doen en hoe jullie met weinig middelen heel veel realiseren. Ik denk dat de kindjes uit Mboua en Tada jullie wel heel erg gaan missen eenmaal jullie terugkeren naar ons Belgenlandje. En ik weet zeker dat jullie hun ook zullen missen. Maar ondertussen lees je met flair verhalen voor en dat met jouw eeuwige glimlach, ik zou ook wel willen komen luisteren 🙂
Zo zusje, nog een maandje te gaan en we kunnen elkaar weer in de armen sluiten! Geniet maar van elk moment en koester je Kameroens avontuur, het zal je altijd bijblijven. Dikke knuffel! Saartje x
Marc said,
maart 21, 2009 @ 7:15 pm
Beste Femke, het lezen van een boek en het beluisteren van een verhaal is ginder inderdaad een feest voor de kinderen. Echt je doet daar prachtig werk.
Geniet nog van jullie laatste weken en inderdaad het afscheid zal zowel voor de kinderen ginder als voor jullie niet gemakkelijk zijn. maar de mooie ervaringen draag je mee voor heel je leven!!
Marc
katrien said,
maart 23, 2009 @ 3:51 pm
Dag Fempie!
Oh als je zo’n waardering krijgt das natuurlijk super hé!
Jullie doen dat daar goed, ik hoor het..
Stiekem hoop ik op wanneer je naar huis komt, om eens echt goed te babbelen,je foto’s te bezien,…
Hoe ist eigenlijk met den Erik?????
Amai ik kan het bijna niet geloven dat jullie daar al anderhalve maand zijn.
Das wel al lang hé.
Hier zijn er vandaag aan hun ingroeistage van 2 weken begonnen, ik pas volgende week. Dus je kent dat hé het gewone gangetje
DIKKE KUS
KATRIEN