Akakiné!
Week vijf loopt hier bijna op zijn einde en dus ben ik hier nog even met een kort verslagje van de voorbije week.
Maandagvoormiddag zijn we zoals altijd naar school gegaan en hebben we aan de hoekenwerken voor wiskunde, engels en frans gewerkt. Aangezien we al het materiaal met de hand moeten vervaardigen, vraagt dat enige tijd. Maar met een beetje muziek in de oren ging dat werk gezwind vooruit. Tijdens de pauze hebben we hier het lekkerste hapje ooit gegeten: gâteau à pili pili. Klinkt pikant hé? Het is dus een soort deeg met daarin een beetje vlees en veel kruiden. We proefden er eerst eentje samen, dan namen we er elk eentje, dan nog eentje om het af te leren en het laatste kregen we cadeau. Die middag hebben we hier thuis onze pasta niet meer opgekregen. We hadden ons buikje al veel te rond gegeten. In de namiddag trokken we naar de stad om ons to – do lijstje af te werken: stof binnenbrengen bij de couturier voor ons jurkje voor de dag van de jeugd, een fris drankje halen, kopietjes maken en even langs het internetcafé.
Dinsdagvoormiddag gingen we terug naar school en werkten verder aan de verschillende hoekenwerken. ’S middags vlug naar huis om te eten want onze zus wou graag dat we haar hielpen bij het wassen van de kleren in de kleine barrage. Geen probleem, wij vlug onze pasta opgegeten en al snel stonden we paraat om te vertrekken. Maar de directeur belde ons op voor een spoedvergadering op school. Aangezien de school maar vijf minuutjes wandelen is, stapten we vlug naar buiten. Daar stond onze kleinste broer te huilen. Normaal gezien loopt Trésor altijd weg van ons en schreeuwt hij heel de buurt bij elkaar maar nu stak hij zijn armpjes uit naar mij. Mijn moederinstinct kwam boven en dus nam ik wenende Trésor in mijn armen. Ik wandelde even met hem rond tot ik onze mama vond. Zij zou het van mij over nemen. Natuurlijk had het gehuil een reden: Trésor had net kaka gedaan en bij deze hing Femke vol. Hup kleren uit getrokken, alles in een emmer te week gestoken en dan vliegensvlug naar school voor de vergadering. We werden samengeroepen omdat een leerkracht een leerling had geslaan met een lipverwonding als gevolg. Die ochtend hadden we dit moeilijke onderwerp nog met de directeur besproken. Op onze school kregen de kinderen al snel een tik wanneer ze iets verkeerd deden maar nu kon onze directeur niet anders dan zijn ogen te openen voor het probleem. Uiteindelijk werd de vergadering een éénrichtingsverkeer tussen Nina, ik en de directeur. Alle andere leerkrachten zaten de evaluaties van de vierde séquence te verbeteren. Wij legden uit dat het echt niet kon zijn dat je gewoon kinderen recht in het gezicht slaat omdat je de vragen van het examen niet kan beantwoorden. We merkten dat de leerkrachten met ons instemden maar ik begrijp nog steeds niet goed waarom ze pas nu hun les hebben geleerd. De directeur beloofde ons vanaf nu streng op te treden tegen lichamelijke straffen die worden uitgedeeld door de leerkrachten of door de klasverantwoordelijken.
Na deze geladen vergadering trokken Nina en ik toch nog naar de kleine barrage om onze grote zus te helpen. Wat was het mooi om zien hoe de Kameroenese vrouwen hun was doen. Een beetje water in een kom, kleren erin en dan met een vierkant stuk zeep schrobben tot het proper is. Nadien alles uitspoelen en de was openleggen in de zon. Nina en ik vlogen erin en na een uurtje zat de was weer mooi verpakt in verschillende kommen. Naar Afrikaanse gewoonte worden deze kommen op het hoofd gedragen. Dit leek ons een echte uitdaging. Ze rolden een doekje tot een worstje, draaiden dit in een rondje, legden het op ons hoofd en daarop werd zo’n kom gezet. Wat woog dat op ons hoofd! Toch gaven we niet op en wandelden we elk de helft van de baan naar huis met zo’n kom op ons hoofd. Alle vrouwen die we tegenkwamen lachten zich een breuk. Wij slaagden er maar niet in om die kom los te laten en hebben er ons dan ook niet aan gewaagd. We hebben ze met beide handen goed vastgehouden en zo naar huis gewandeld. Dat was al meer dan moeilijk genoeg!
Woensdagvoormiddag hadden we opnieuw een gewone schooldag maar tijdens de pauze werden we voorgesteld aan het oudercomité. Onze nieuwe papa is medevoorzitter van het oudercomité. Ze stelden zich één voor één aan ons voor en nadien was het onze beurt om uit te leggen wat de bedoeling was van ons verblijf hier in Ouro – Tada. De ouders waren oprecht geïnteresseerd en al snel werd beslist om een bijeenkomst te organiseren voor alle ouders om hen op te roepen voor een goede samenwerking met de school. We willen namelijk graag leesmoeders of leespapa’s zoeken die één dag in de week in de bibliotheek willen voorlezen aan groepjes kinderen. Ook zou het fijn zijn om eventueel bijlessen te voorzien voor kinderen die het moeilijk hebben met de schoolse leerstof.
In de namiddag hebben we Annelies een bezoekje gebracht omdat ik met haar mijn eindwerk eens wou overlopen. We hebben min of meer hetzelfde onderwerp en daarom is enige samenwerking mooi meegenomen. Nadien wandelden we samen naar Nele want zij ging die avond Belgisch koken voor haar familie samen met Annelies. Nina en ik hebben de Belgische kookavond nu zaterdag gepland. We gaan groentesoep maken met stokbrood en als dessert pannenkoeken. Daar zal heel wat werk aan zijn want onze gastfamilie bestaat uit 13 mensen, onszelf nog niet meegerekend. Ook Annelies komt mee-eten dus wordt het koken voor 16 man in het totaal. We hebben er echt al zin in!
Donderdag zijn we heel de voormiddag in de bibliotheek van Mboua gaan werken om verschillende lessen op te stellen rond boeken. Deze lessen kaderen binnen het project brede school. We willen namelijk een boekenpromotie houden voor de leerkrachten om hen warm te maken om meer boeken te gebruiken in de klas. Daarvoor stelden wij al enkele lessen op als voorbeeld. Nadien keerden we naar huis om vlug iets te eten want om 14 u werden we op school verwacht om mee de examens Engels te corrigeren. Nina en ik werkten in een reuze tempo door en verbeterden samen wel 170 examens. Moe maar voldaan keerden we terug naar huis. Vandaag (vrijdag) zijn we heel de voormiddag naar Mboua geweest voor een infomoment. Er werd gediscussieerd over de nieuwe pedagogische aanpak en er werd een nieuw gedelegeerd bestuur verkozen. Zondag wordt het hier een ware feestdag want dan is het de dag van de vrouw. Onze nieuwe tenue ziet er alvast beeldig uit!
Zo, dat was het zo’n beetje voor deze week. Ik ben er volgende week terug met meer nieuws uit het alsmaar warmer wordende Mokolo.
Sayama, Femke x